|
زمزمه زنده بودن يك ملت!
اگر صخره و سنگى در مسير زندگى نباشد، صداى زيباى آب را
نمى‌شنويم
بارديگر صخره‌هاى پليسى سركوب و دل‌هاى سنگ شده
ِ سلطه‌گران مانع به هم پيوستن جويبارهاى جمعيت از جوانان آزادى‌خواه و
تشكيل درياى مردمى شدند. اينها همان كسانى هستند كه به تعبير قرآن: "مردم
را از راه خدا (كه اختيار و آزادى و دين فطرى است) باز مى‌دارند و (با
عملكرد تعصب آميز و خرافى خود) آنرا ناهموار و بيراهه جلوه مى‌دهند (آل
عمران۹۹).
اين قانون خداست كه اگر مشكلى در راه نبود، شايد اشتباه رفته باشيم!
مى‌گويند درياى آرام، ناخداى قهرمان نمى‌سازد! كشتى‌هاى بادى تحت هيچ
شرايطى به عقب نمى‌روند؛ مهم نحوه برافراشتن بادبان و تنظيم زاويه برخورد
آن با طوفان مقابل است، اگر درست تنظيم كردى، با باد مخالف هم چپ و راست
(زيگزاگ) جلو مى‌روى!
آنها در مقابل باد ديوار مى‌سازند و ما برآنيم به توفيق خدا و همّت مردمان
آگاهمان آسياب بادى بنا كنيم. نانمان را آجر مى‌كنند، با آن خانه‌اى
مى‌سازيم، سرب به سويمان شليك مى‌كنند، در شالوده‌اش به كار مى‌بريم، چرا
كه:
"خداوند كسانى را كه همچون بناى از سرب ريخته شده
در راهش پيكار مى‌كنند دوست دارد" (سوره صف آيه ۲)
ما سر جنگ با كسى نداريم، اما سرِ ننگ هم در برابر
هيچ مستبدى خم نمى‌كنيم، ما راه خودمان را كه راه خدا و خلق اوست مسالمت‌جويانه پيش
مى‌رويم، نه باجى به راهزنان مى‌دهيم و نه عزّت خود را به ذلت و زبونى در برابر
زورمداران مى‌فروشيم.
ظالمان نگذاشتند سيل حمايت از ملت‌هاى آزاد شده مصر و تونس جارى كنيم، چه باك، آنچه
سهم مردم بود، سنگ تمام گذاشتند، بقيه‌اش به شرايط و عوامل مختلف بستگى دارد، مهم
اين است كه وظيفه خود را انجام داده باشيم، نتيجه در حساب خدا در زمان خودش تحقق
مى‌يابد. او كه مى‌داند كه اگر آزادى بود، شكوهمندترين راه پيمائى تاريخ اين ملت
رقم مى‌خورد.
مردم مصر آنقدر امنيت داشتند كه در ميدان آزادى‌شان صدها نفر شب‌ها را در خيمه‌هاى
وسط ميدان تا به صبح به آرامى طى مى‌كردند، هنر و همت بيشتر از آن مردمى است كه نه
خودشان و نه رهبرانشان در خانه‌هاى خود امنيت دارند، با اين حال همچنان فرياد
مى‌كنند! كسانى كه "كهريزك" را ديده و شنيده‌اند، ولى "كاه ريزكى" براى كاخ‌نشينان
ظلم و ستم، وزن و وقار قائل نيستند، شهامت و شجاعت بيشترى دارند.
"كيفييت" در تعيين سرنوشت يك ملت بالاتر از "كميت" است، مسلماً در شرايطى كه بيم
دستگيرى يا كشته شدن در ميان باشد، خطركنندگان از خط اول مبارزه فاصله مى‌گيرند. با
اين حال همين كه پس ازقريب ۲۰ ماه سلطه و سركوب و شكنجه و زندان باز هم مردم در
صحنه‌اند شگفت‌آور است! همين كه به گزارش دادستانى ۱۵۰۰ نفر دستگير شده‌اند، دلالت
بر گستردگى جمعيت مى‌كند.
در قرآن آمده است: "آنها كه قبل از پيروزى، مشاركت مالى و پيكار كرده‌اند، با كسانى
كه بعدها (پس از رفع خطرات) مى‌پيوندند، مساوى نيستند. درجه آنها نزد خدا بس
عظيم‌تر است، هر چند خدا به همه آنها وعده نيكو داده است (حديد ۱۰).
به مسلمانان دوران سختى و سركوب مى‌گويد: "اگرشما بيست نفر صابر و مقاوم باشيد، بر
دويست نفر و اگر صد نفر باشيد، بر هزار نفر غلبه مى‌كنيد" اما وقتى سختى‌ها ساده شد
و سيل جمعيت پيوست، مى‌گويد حالا صد نفر شما حريف دويست نفر و هزار نفرتان حريف
دوهزار نفر هستيد (انفال ۶۵ و ۶۶).
جوانان وطن كه جان بركف از شرف و حيثيت ملت خود دفاع مى‌كنند، همچون عقاب‌هائى كه
بر بال طوفان اوج مى‌گيرند، افق‌هاى بلندى را به ملت نشان مى‌دهند.
افتخار و سربلندى باد بر كسانى كه در طوفان‌هاى سخت، از چراغ اميد ملت پاسدارى و از
خاموش شدن آن جلوگيرى مى‌كنند.
پس بى ترديد در دل هر سختى آسانى است، حتما در دل
هر سختى آسانى است ( انشراح ۵ و۶).
صبح را باور كنيد، آيا صبح نزديك نيست؟ (هود۸۱).
سه‌شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۸۹
برابر با ۱۵ فوريه ۲۰۱۱
|
دريافت
نسخه پى‌دى‌اف
